پادشاه و سه وزیرش

در یکی از روزها ، پادشاه سه وزیرش را فراخواند و از آنها درخواستی کرد که کار عجیبی انجام دهند از هر وزیر خواست تا کیسه ای برداشته و به باغ قصر برود و

اینکه این کیسه ها را برای پادشاه با میوه ها و محصولات تازه پر کند همچنین از آنها خواست که در این کار از هیچ کسی کمک نگیرند و آن را به شخص دیگری

واگذار نکند وزراء از دستور شاه تعجب کرده و هر کدام کیسه ای برداشته و به سوی باغ به راه افتادند ، وزیر اول که به دنبال راضی کردن شاه بود بهترین میوه ها و

با کیفیت ترین محصولات را جمع آوری کرده و پیوسته بهترین را انتخاب میکرد تا اینکه کیسه اش پر شد . اما وزیر دوم با خود فکر می کرد که شاه این میوه ها را

برای خود نمی خواهد و احتیاجی به آنها ندارد و درون کیسه را نیز نگاه نمی کند ، پس با تنبلی واهمال شروع به جمع کردن نمود و خوب و بد را از هم جدا

نمیکرد تا اینکه کیسه را با میوه ها پر نمود . و وزیر سوم که اعتقاد داشت شاه به محتویات این کیسه اصلا اهمیتی نمی دهد کیسه را با علف برگ درخت و

خاشاک پر نمود. روز بعد پادشاه دستور داد که وزیران را به همراه کیسه هایی که پر کرده اند بیاورند وقتی وزیران نزد شاه آمدند ، به سربازانش دستور داد ، سه

 وزیر را گرفته و هرکدام را جداگانه با کیسه اش به مدت سه ماه زندانی کنند در زندانی دور که هیچ کس دستش به آنجا نرسد و هیچ آب و غذایی هم به آنها

نرسانند وزیر اول پیوسته از میوه های خوبی که جمع آوری کرده بود می خورد تا اینکه سه ماه به پایان رسید اما وزیر دوم ،این سه ماه را با سختی و گرسنگی و

مقدار میوه های تازه ای که جمع آوری کرده بود سپری کرد و وزیر سوم قبل از اینکه ماه اول به پایان برسد از گرسنگی مرد.

خیلی از ماها فکر میکنیم که اعمال ما چه سودی برای خدا دارد: وشاید با این فکر انحرافی در کارهای انسانی و اخلاقی و دینی خود اهمال کنیم. در حالی که

امر ونهی خداوند برای خود ماست و او بی نیاز از اعمال ماست .

حال از خود این سوال را بپرسیم ، ما از کدام گروه هستیم ؟زیرا ما الان در باغ دنیا بوده و آزادیم تا اعمال خوب یا اعمال بد و فاسد را جمع آوری کنیم ،اما فردا

زمانی که ملک الموت امر می شود تا ما را در قبرمان زندانی کند،در آن زندان تنگ و تاریک و در تنهایی، نظرت چیست؟

آنجاست که اعمال خوب و پاکیزه ای که در زندگی دنیا جمع کرده ایم به ما سود می رساند .

الله تعالی میفرماید: (و ترودوا فان خیر الزاد التقوی و اتقون یل اولی الالباب ) البقره 197

و توشه برگیرید که بهترین توشه پرهیزگاری است ،و ای خردمندان !

از خشم و کیفر من بپرهیزید

پس کمی بایستیم و با خود بیاندیشیم

امروز برای فردا در آخرتمان چه میکنیم...!